بسم الله

امام حسن علیه ‏السلام فرمودند: به جانم قسم که ما پرچم‏‌هاى هدایت و نشانه‏‌هاى روشن پرهیزگارى هستیم. [تحف العقول، ص233]

چند ساعتی از پرواز کبوتر می‌گذشت و دیگر مطمئن شده بود که مسیر را گم کرده است. ناامید نشد و با دقت اطراف را نگاه کرد.

یک نقطه نورانی را دید. نورانی‌تر از همه جا. از همان بالا خیلی خوب مشخص بود. پیش خودش گفت می‌روم آن‌جا و نفسی چاق می‌کنم و مسیر را می‌یابم. آن‌وقت دوباره حرکت می‌کنم.

آمد پایین و نشست روی خاک‌ها. نفسش حسابی چاق شد. مسیرش را هم یافت. اما دیگر حرکت نکرد.

از آن به بعد شد کبوتر جَلد ِ حرم مطهر امام حسن علیه السلام.

همان‌جا ماند. روی خاک‌ها. روی پرنورترین نقطه دنیا.