سال ششم-(دوره ی جدید)-شماره ی پنجاه و سوم-بها:2 دقیقه

بسم الله

تو ظالم نباش!

سلام شهید مظلوم دانشگاه من

دیگر کم تر کسی است که خبر نداشته باشد. تدفین چند شهید در دانشگاه امیرکبیر در هفته گذشته، تیتر یک خیلی از سایت ها و خبرگزاری ها و وبلاگ ها بود. شهیدهایی که این روزها خودشان خبرساز نیستند، بلکه -برای ما ملت مرده پرست- تابوت هایشان شده پیراهن عثمان!

هر کسی که زبان در دهانش می چرخید و دستش بر قلم می رفت و چفت و چول نبود و می توانست چهار کلام تایپ کند و برای خودش تریبونی داشت، نظری داد.

یکی گفت این چهارپاره استخوان مگر دفن کردن هم می خواهد؟ این ها می خواهند دانشگاه را مال خود کنند.
دیگری می گفت ارزش شهید بیش از این است که در دانشگاه -که احتمالا محل فساد و فحشا است- دفن شود.
بعضی راندند که ما شهدا را دوست داریم، اما با ابزار قرار دادن شهدا برای رسیدن به مقاصد عده ای مخالفیم.
برخی گفتند مگر دانشگاه قبرستان است؟ ما در کلاس هایمان نمی خواهیم روح ببینیم.
گروهی اعتراض کردند که خواست غالب دانشجویان این است که این جا شهید دفن نشود، چرا ما را کشک می کنید؟
گروه دیگری برنامه ریختند که هر صبح زیارت عاشورا بخوانند بر سر مزار شهدا؛ آن هم با بلندگوهای اکوچنگ که صدایش گوش فلک را کر کند.
بخشی اعلام کردند که کتک می زنند هر کس را که مخالفت کنند، زدند.
اما معدود افرادی فقط نگاه کردند و نگاه کردند و نگاه کردند...

حال فرض می کنیم که دستور دهندگان این تدفین از ظالم ترین ظالمان روی کُره ی زمین هستند. فرض دوممان هم این می شود که کار تدفین پیکر شهدا کاری بس عبث و بیهوده بوده است و بس!
به این فرضیات اضافه کنید جوانی را که هم سن تو بوده است و -احتمالا- روزی برای آرامش تو، بدن خود را در برابر گلوله ها سپر کرده است. امروز زبان ندارد. اما خیلی ها از زبانش سخن ها می رانند.

امروز با سنگ قبرهایی مواجهیم که ساکتند و آرام. نشسته اند و نظاره می کنند دعوای جوان با جوان را. کاش لحظه ای تمام پیش فرض های ذهنمان را در این موضوع به نزدیک ترین سطل آشغال دانشگاهمان ودیعه دهیم و با دلی پاک، فقط یک بار به این اجساد آرام -و مسلما مظلوم- سلام کنیم.

فرض کن آن ها میهمان ناخوانده تو هستند. می شود به میهمان بی توجهی کرد؟

پس سلام کن...سلام شهید مظلوم دانشگاه من...!

مرتبط:
پیام مقام معظم رهبری درباره تشییع و خاکسپاری شهدا (+)

و...آن ها:با تشکر از دوستان خوب و مهربانی که به حقیر و این وبلاگ در این هفته لطف کردند.

وبلاگ طعم عسل -- حامد خانی -- د -- وبلاگ بی سایه بان -- وبلاگ دریچه ای به سوی ملکوت -- وبلاگ بچه های آسمان -- وبلاگ شب نوشته های یک دختر خوابگاهی -- وبلاگ برای همیشه -- ناشناس -- وبلاگ راه آسمانی -- پناه -- وبلاگ بادبادک باز